نوع دوستی :به معنای توجه و علاقه ی غیر خود خواهانه ،نسبت به رفاه و بهبود وضعیت دیگران است. مثال:مادر به طور كلی اصل و گوهر نوع دوستی است. اوست كه ساعت ها به نظافت ،پختن غدا می پردازد و كم تربه علایق و خواسته های خود می اندیشد. مهرورزی : به معنای یاری و یا مراقبت از افراد كوچك تر و ضعیف تر است. بنابر دیدگاه قالبی ، مهرورزی در زنان بیش از مردان است. شاید بخاطر این باشد كه زنان بیش تر از مردان به پرسش های كودكان و خردسالان پاسخ گو هستند. كنفویس می گوید: سه نوع دوستی است كه در همه جا پر سود و با ارزش است و سه نوع دوستی دیگر هست كه زیان آور و باعث پشیمانی است : دوستی با كسانی كه در دوستی خود پایدار و با وفا هستند و با كسانی كه درستكار و راستگویند و با آنان كه تجربه بسیار دارند، سودمند است، ولی دوستی و رفاقت با چاپلوسان، ریاكاران و یاوه گویان موجب بدبختی و رسوایی است. یادت باشه : دوستی که شما را درک می کند، شما را می سازد. لقمان می گوید: چون دوستی اختیار كردی، در حال خشم، وی را آزمایش كن؛ اگر با انصاف باشد، دوستی را شاید و اگر نه از وی دوری كن. یادت باشه:هر گاه می خواهی با كسی دوستی كنی، بیشتر از همه چیز ببین كه فهم او چه اندازه است، نیك و بد را در چه می داند، افتخار و اهانت را چه می شمارد و نیك بختی و بدبختی او در چه چیز است؟ یادت باشه:دوست واقعی کسی است که دستهای تو را بگیرد ولی قلب ترا لمس کند . یادت باشه :مهرورزی ایام جوانی، صادقانه و صمیمانه و مؤثر و گیرنده است. سعدی معتقد بود: نوع دوستی از اهداف عالی تعلیم و تربیت است. از نظر او کسی که فاقد خصیصه‌ی نوع دوستی است، فاقد انسانیت می‌باشد. دیدگاه مولوی: "مولوی" به ضرورت محبت بسیار اهمیت می‌داد و آن را لازمه ی زندگی می‌دانست. او معتقد بود به وسیله محبت، تلخی‌ها، بیماری‌ها، شکست‌ها و اندوه‌ها که مانع خوشبختی انسان است از بین می‌رود. از محبت سنگ، روغن می‌شود/ بی محبت موم، آهن می‌شود/ از محبت مرده، زنده می‌شود/ وز محبت شاه، بنده می‌شود. 1-دنیا بدون محبت زندانی تاریك است . 2-در آن جامعه ای كه محبت وجود ندارد، اعضای آن جامعه ، یا مشتی حیوانات وحشی اند یا پیچ و مهره های ماشین بزرگ و ناخودآگاه 3-هیچ مشكل انسانی وجود ندارد كه با كلید محبت باز نشود. 4-هر جا كه دردهای درمان ناپذیر ارتباطات انسانی روبرو شدی ، نسخه محبت را بنویسید و عمل كنید ، همه آن دردها مرتفع می شود . 5-محبت كوه را كاه و كاه را كوه می كند . این ابیات جلال الدین مولوی را هم در نظر بگیرید : ازمحبت تلخ ها شیریـــن شـود از محبت مس هـا زریـن شــود ازمحبت خارهـا گـل مـی شـود وز محبت سركـه ها مل می شـود از محبت دردهـا صـافـی شـود وز محبت دردهـا شـافــی شود سعدی می گوید: بنی آدم اعضـای یكدیگــرند كـه در آفرینش ز یك گوهرنـد چو عضوی به درد آورد روزگار دگــر عضـوها را نماند قرار مولوی می گوید:هر که خواهد همنشینی با خدا. من می گویم: نوع دوستی و مهرورزی خود دانشگاه است. زندگی به جایی راه نمی برد مگر اینكه من وتو سرشار از محبت باشیم. هر آنچه اصل است سرشار از نوع دوستی و مهرورزی است. تقسیم كن شادی خود ، محبت خود ، عشق خود ،آرامش خود ،دوستی خود ،سعادت خودو.... دیگران را مكش، به دیگران آزار مرسان ،به بازی ابلهانه ادامه نده ،دروغ نگو وخیانت كار مباش در دوستی و... همه این كارهای زشت تو را بیشتر از طبیعت تو دور خواهد كرد. چون به دیدار دوست می روی ،دیدار را دریاب .كسی چه می داند؟ شاید فرصتی دیگر دست ندهد. آن گاه پشیمانی سودی نخواهد داشت. كسانی هستند كه شما آنها را دوست دارید پس تا فرصت دارید عجله كنید و به آنها بگوید:دوستت دارم... هیچ تحربه ای با شكوه تر از تجربه نوع دوستی و مهرورزی نیست. عجله كن....
